لَسْتُم بِآخِذِیهِ الَّا أَن تُغْمِضُوا فِیه ( بقره 267 )
حتی خوبیهایم لایق تو نیستند!
خداى من! آنکس که خوبىهایش بدىها هستند، چگونه بدىهایش بدىها نباشند. کسى که حقایق او دعاوى است، چگونه ادعاهایش، ادعا نباشد.
خداى من! خوبىهاى من از معرفت و عشق و عمل و حال و مقام، به اندازهى من هستند و مگر من چقدر هستم؟
خداى من! خوبىهاى من به اندازه ى من است و این منِ مدعى اوّل مزاحم است. اینها لایق تو نیستند که حتى خود من اگر چشم پوشى نکنم آنها را نمى پذیرم که خودِ تو مى گویى: « لَسْتُم بِآخِذِیهِ الَّا أَن تُغْمِضُوا فِیه»[1]