وَ ان کانَ ذُو عُسْرَهٍ فَنَظِرَهٌ الى مَیْسَرَه».( 280بقره )
مهلت تا گشاد دستی
پشتوانه ى این طرح، تنها اخلاق و اعتقاد نیست، که ضرورتها، اکل میته و سرقت را هم تجویز کرده اند. و این قرآن است که مى گوید: در قرض و وام اگر طرف به سختى مى افتد، بر او سخت نگیرند و به او مهلت بدهند، نه یک ماه و دو ماه، که تا هنگام آسانى و گشاد دستى.[1]
