توضیح:
در بخش‌های قبل مطرح شد که از درک تقدیر و ترکیب و وضعیت، ادراکات دیگری برای انسان شکل می‌گیرد. آن ادراکات در قسمت قبل به صورت چکیده مطرح گردید و بیان شد که از مجموعه آن ادراکات، مسائل جدیدى براى ما روشن مى‌گردد. در ادامه، آن مسائل جدید ذکر می‌شود.
درک زیبایى در جهان، وابسته به این غایت و هدف از جهان خواهد بود و تو مى‌توانى این هدف را از ترکیب خودت به دست بیاورى و از شهادت استعدادهایت بشنوى.
وقتى مى‌بینیم جهان و همه هستى به انسان منتهى شده و انسان هم طبق درک تقدیر و ترکیب و طبق این که نقش او در جهان، رشد و حرکت است و رشد هم یعنى جهتْ یافتنِ انسان به سوى نامحدود،
نیز با توجه به این که جهت نامحدود جز رفتن به سوى ربّ چیزى نیست ـزیرا جهت برتر فقط اوست؛ سبحان ربى الا على وبحمدهـ
بنابراین جهان به انسانْ منتهى شده و انسان هم به ربش منتهى مى‌شود؛ (أَنَّ إِلى رَبِّکَ الْمُنْتَهى).
واین جاست که هستى، هدفمند خواهد بود.
